Informeel C.V.
Natuurlijk is er het "wat" van wie je bent: hoogleraar etc., wat je in elk c.v. terugvindt. Maar wat zegt dat over mij? Natuurlijk kennen nogal wat mensen mij, al was het maar omdat ik niet meer van de jongsten ben. Jezelf dus voorstellen aan wie jou wellicht al kent… Maar algauw slaat de onzekerheid toe, ook zonder filosofisch te doen: wie kent mij? Of beter: aan wie laat ik mij kennen?
Wat ik diep in mijzelf ben gaan geloven, is dat echte kennis in de persoonlijke ontmoeting ligt: met mensen, met ideeën, met kunst, met de/het andere die/dat mij raakt en ik kan raken… Om dat te realiseren, kan je niet in hokjes (blijven) denken: professioneel/persoonlijk, wetenschap/kunst, denken/voelen, lichaam/geest, … maar integendeel juist leren van de dialoog met diversiteit. Ik noem het graag 'leren van en in verschilligheid'.
Ik probeer deze overtuiging uit te dragen in wat ik schrijf, in wat ik doceer, in de manier waarop ik mijn mede-leerlingen benader: hun en mijzelf uit onze comfortzone halend, kwetsbaar en liefst een beetje apart. Een glimp van deze overtuiging probeer ik ook via mijn website over te brengen. Dat je er iets vindt over wat me intrigeert (inspireren, leren, emoties,…) naast mijn professionele, even gepassioneerde belangstelling voor informatiemanagement is geen toeval…
Mijn twitternaam is niet toevallig 'hoogleerling': wat mij boeit is voorgaan in het samen leren vanuit een gedeeld gedachtengoed, maar nog veel meer vanuit een gedeeld gevoel en eenzelfde belangstelling voor wie en wat ons inspireert als mens. Samen een beetje beter begrijpen en invoelen dat informatiemanagement over betekenisgeving gaat, dat informatie immaterieel en dus een on-ding is, dat we ICT niet langer als machines be-dienen maar als apparaten be-spelen en dat ICT ook wel eens voor de mens (en niet voor de efficiency, de interne optimalisatie, ...) zou kunnen worden gebruikt. Maar vooral: dat we dit alles en veel meer beter samen dan alleen kunnen leren. Ja toch?
Ik vind het geweldig als we samen tot inspirerende inzichten komen en die ook professioneel de wereld in kunnen zetten als vernieuwende oplossingen voor relevante, liefst ook aansprekende situaties.
Wat ik diep in mijzelf ben gaan geloven, is dat echte kennis in de persoonlijke ontmoeting ligt: met mensen, met ideeën, met kunst, met de/het andere die/dat mij raakt en ik kan raken… Om dat te realiseren, kan je niet in hokjes (blijven) denken: professioneel/persoonlijk, wetenschap/kunst, denken/voelen, lichaam/geest, … maar integendeel juist leren van de dialoog met diversiteit. Ik noem het graag 'leren van en in verschilligheid'.
Ik probeer deze overtuiging uit te dragen in wat ik schrijf, in wat ik doceer, in de manier waarop ik mijn mede-leerlingen benader: hun en mijzelf uit onze comfortzone halend, kwetsbaar en liefst een beetje apart. Een glimp van deze overtuiging probeer ik ook via mijn website over te brengen. Dat je er iets vindt over wat me intrigeert (inspireren, leren, emoties,…) naast mijn professionele, even gepassioneerde belangstelling voor informatiemanagement is geen toeval…
Mijn twitternaam is niet toevallig 'hoogleerling': wat mij boeit is voorgaan in het samen leren vanuit een gedeeld gedachtengoed, maar nog veel meer vanuit een gedeeld gevoel en eenzelfde belangstelling voor wie en wat ons inspireert als mens. Samen een beetje beter begrijpen en invoelen dat informatiemanagement over betekenisgeving gaat, dat informatie immaterieel en dus een on-ding is, dat we ICT niet langer als machines be-dienen maar als apparaten be-spelen en dat ICT ook wel eens voor de mens (en niet voor de efficiency, de interne optimalisatie, ...) zou kunnen worden gebruikt. Maar vooral: dat we dit alles en veel meer beter samen dan alleen kunnen leren. Ja toch?
Ik vind het geweldig als we samen tot inspirerende inzichten komen en die ook professioneel de wereld in kunnen zetten als vernieuwende oplossingen voor relevante, liefst ook aansprekende situaties.